1877 Yilinin Kasim ayi…Erzurum’u kollayan, savunan ve kentin güvencesi Aziziye ve Mecidiye tabyalarinda sessizlik hakim…Sükunet, 8 Kasim gecesi yerine çigliga birakiyor…Aziziye içindeki Ermeni askerlerle temasa geçen ve parolayi alan Ruslar, tabyalarin kapilarini açtiriyor ve içeri süzülüyorlar…Kendilerinin de Osmanli askeri oldugunu, Çobanli Tabyasindan geldiklerini söyleyen Ruslar, Aziziye’nin içine girmeyi basariyor, durum aninda fark edilince bogaz bogaza bir mücadele basliyor.Ruslar’in asil hedefi Ahmet Muhtar Pasa’yi esir etmektir…Ancak Pasa bu günkü Agir Bakim Atölyelerinin bulundugu Firdevsoglu Kislasindadir ve kendisine Aziziye’nin baskina ugradigi, kaybin büyük oldugu haberi iletilir.Sabah namazi ile Erzurum’un camilerinde Sala’lar verilir ve ;“Ey Erzurumlular!Ey ahali!Moskof, Aziziye’yi basti.Allah’ini seven, eli silâh tutan herkes, askerimizin yardimina kossun!Vatanini seven yetissin!”çagrisi yapilir…Bunu duyan Erzurumlular, ellerine geçirdikleri kiliç, silah, balta, biçak, sopa… Ne buldularsa onunla yürüdüler düsman üstüne…Yüreklerinde bir katre dahi korku yoktu…Biliyorlardi ki, Moskof Aziziye’yi ele geçirmekle mukaddes bildikleri bütün degerleri ayaklar altina almisti.Artik ha ölüm, ha yasamak…Yoktu bir farki…*Bir yanda geceden beri yarali bir halde savasan tabya komutani Bahri Bey,öte yanda henüz taze bir gelin Nene Hatun,daha çocuk yasta babasini Osmanli’nin uzak cephelerinde sehit vermis 12’lik Yakup…Hepsinin kafasinda, yüreginde tek bir hedef var…Ruslar’i püskürtmek…Son çare Ruslar’in isgal ettigi yerlere top atisi yapmaktir…Tabyalar yikilir ama Ruslar da püskürtülür…Ruslar gün sonunda Vank Deresi istikametinde çekilirler ancak arkalarinda kan gölü birakarak…En büyük kayip 2 ve 3 nolu Aziziye Tabyalarinda yasanir…Buradaki bir Tokat Müfrezesi tamamen sehadet serbetini içer…9 Kasim günü 1300 askerimizle birlikte halktan yaklasik 500 kisi sehit olur…Ruslar’in kaybi ise yaklasik 2500 kisidir…***Aziziye ve Mecidiye tabyalarinin bulundugu alan binlerce sehidimizin kanlari ile can verdigi topraktir.Türk tarihinde öylesi yerler vardir ki, tarihin altin sayfalarinda isil isil parlar ve hatiralari gururla birlikte yürekleri burkar…Bizim yöremizde Allahuekber ve Tabyalar iste böylesi kutsal mekanlardir.Oralara adim atiginizda yalniz olmadiginizi hissedersiniz.Bilir ve duyarsiniz ki sehitler sizi gözlemektedir.Iste Kasim’in 9’u, 143 yil sonra o ruhlari sabahin tan vaktinde ziyaret etme, onlarla Kur’an dinleme ve Ruhlarina Fatiha gönderme günüdür…*Bu yil sehitleri yalnizca çok sinirli bir heyet ziyaret etti ve ruhlarina Fatiha gönderdi…Son yedi yildir sabah namazi sonrasi 143 yil önce oldugu gibi minarelerden verilen Sala’lar yine okundu ama Erzurumlular, Pandemi sebebiyle sadece gönülleri ile yürüdüler…Halk; sehitlerimizin ruhuna Fatiha gönderdi, ama uzaktan…Cografyayi Vatan yapan Sehitlerimiz, Ruhunuz Sad olsun…
