INSAN INSANIN KURDUDUR

Bu söz 1588 – 1679 yillari arasinda yasamis Ingiliz filozofu Thomas Hobbes’un sözüdür. Ona göre insani kurt yapan neden insanin bencilligidir. Insanin bencilligi; sahip olmak ve kendisini var etmek için buna zorlar.Bencilliginin farkinda olan insan her seyi arzulayan ve elde etmeye çalisan oldugu için bu nimete kavusana kadar bencilligini gizleyebilir. Çünkü zayifliginin farkindadir. Bu nedenle siyasetin dogasindan mi yoksa insanin dogasindan mi bilinmez, insanin insana karsi, güçlü oldugundaki tutumu ile zayif halindeki tutumu farklidir.Dinlerin ve ideolojilerin ilk dogdugu zamanlardaki insana karsi tutumu ile güçlendikten sonraki tutumlari ayni midir?Sefil insan mi yoksa güçlü insan mi daha alçakgönüllüdür? Goethe’nin ifadesiyle; “yalnizca sefiller alçakgönüllüdür.”Türk siyasi hayati seçimli ve partili hayata geçtikten sonra kurulan partilerin programlarina bakinca görürüz ki sözde ve özde birer kurtarici reçetelerdir. Öncelikle kendilerini iktidara tasiyacak insanlara sirinlik dagitarak dost kazanmaya, temel sorunlari beraberce çözmesi için isbirligine çagirirlar. “Baris”, “kardeslik”, “fedakârlik”, “dayanisma” ve “yardimlasma” temel isteklerdir. Seçim sonrasi isbasina geldiklerinde; iyilik melegi olarak ise baslarlar.Siyasette nimetlere kavusmak için yapilan çaba “fedakârliktir”, “dava arkadasligidir”, “ kahramanliktir” her ne sayarsaniz sayin. Is dönüp dolasarak kavusulan nimetlerin paylasimina geldi mi? Bu paylasimda bencillik basini kaldirir hop;  neler oluyor! der.Dostlar çogalip güçlenince sira düsmanlari bulup yok etmeye gelir.  Sevgi, kardeslik ve dayanisma yerine kini, nefreti, düsmanligi öne çikarirlar. Basarilari kendilerindendir. Basarisizliklari düsmanlarindandir. Bundan ötürü daha basarili olamadiklari için ayak bagi olan kim varsa onlari ortadan kaldirmaya girisirler.Nimetlerin, mevki ve makamlarin paylasilip denizin suyu azalinca ve kiyi göründügünde dostluklar yerini kiskançliga ve kine birakir.  Siyaset giderek dostlarinizin azalmasi düsmanlarinizin çogalmasi asamasina gelir. Kisa ömrümüz içerisinde bu tutum ve davranislari ailelerimizde ve özellikle de siyasi hayatta gördük.  Bu nimetten bize de pay ya da neden hep senin adina bu fedakârliklari yapiyoruz dendiginde ya kanuni yoldan ya da güç birligiyle dislanarak disari atilir.Bir zamanlarin dostlari olur düsman. Bunu adi “ ihanettir”, “ kemik yalayicidir”, “vefasizliktir”, “dönekliktir ve  “kadirbilmezliktir.”Eger bir de Niccolo Machiavelli’nin (1469-1527) felsefesini siyasetlerine temel yapinca is daha da zorlasir. Maske düsmüs, kel görünmüs olur.  “Devlet yönetiminde sevgi ve korku nadiren bir arada olacagindan, ikisinden birini seçmek, gerektiginde korkulur olmak, sevilir olmaktan daha güvenlidir.”Korkulan bir yönetim kadrosu olusunca su anlayis da gelisir: “Siyasi hayat sonuçta komplodur. Savasta basari için casusluk, istihbarat ve hilekârlik, gizlilik ve dalavere gereklidir. Günlük hayatta dalavere ve hilekârlik ahlaken kabul edilemezse de siyasi lider bunlari kullanabilir. Devletin esenligi yöneticinin sorumlulugudur. Hile ve dalavere dâhil mümkün olan her hangi bir yolla saglanmalidir. Kullandigi yöntemler yerine ulastigi sonuçlara göre degerlendirilecektir. Akilli bir yönetici kendi sözünü tutmaz tutmamalidir da. Herkes senin nasil göründügünü, fakat çok azi gerçekten nasil oldugunu bilir.”“Dostlariniza karsi zekânizi kullanmayiniz” dense de siyasette zekâ sadece düsmanlariniza degil, dostlariniza da kullanilmaktadir.Dostluklar baki dense de çikar üzere kurulmus dostluklara dostluk mu, yoksa çikar iliskisi mi denir?


Orjinal Habere Git