NEFSI KURBAN ETMEK…

Hemen herkes Hz.Ibrahim (A.S) Peygamberin hayatini bilir.Hz.Ibrahim, ‘Halilürrahman’ (Allah’in dostu) olarak anilir.Soyundan birçok peygamber geldigi için ‘Peygamberler Babasi’ olarak da bilinir.Ibrahim Peygamber, uzun bir yasam süresinde (yüz yetmis bes, ya da iki yüz yil yasadigi rivayet ediliyor) Yüce Yaratan tarafindan iki kez sinava tabi tutulur.Babil kentinde putlari kirmasi üzerine, Nemrut tarafindan atese atilmakla cezalandirilir.Çünkü o, Nemrut’un ilah oldugunu reddetmis, Allah’tan baska yaratan olmadigini haykirmistir.Ceza ateste yanmaktir…Kocaman bir ates hazirlanir ve mancinikla Ibrahim Aleyhisselam bu atesin içine atilir.Ibrahim (a.s), tevekkül sahibidir ve yaratanina tam bir teslimiyet içerisindedir.Inanç, sadakat ve teslimiyet o kocaman atesi söndürecektir.Nitekim Yaratan’in emriyle ates, Ibrahim(a.s) için bir serinlik olur ve onu yakmaz.Burada inanmislik, teslimiyet, dogrunun ve Hak’kin yaninda saf tutma örnegi yasanir.*Yine çok bilinen hikâyedir.Hz.Ibrahim’i atese attiklarinda küçücük bir karinca bu atesi söndürüp, Ibrahim’i kurtarmak için agzinda su tasir.Onu görenler der ki; “ hiç bu su ile kocaman ates söner mi?”Karinca: “Sönmeyecegini ben de bilirim, ama ben safimi belli ediyorum.” der.*Hz.Ibrahim’in ikinci sinavi, oglu Ismail’i kurban etmesi ile ilgilidir.Hz.Ibrahim, gecikmis yasinda bir evlât sahibi olmak ister.Rivâyet o ki, kendisi yüz yirmi yasinda, esi Hz.Hacer ise doksan dokuz yasindadir.Hz. Ibrahim’in dilegi çok kuvvetlidir ve dayanilmazdir.Her seyden, herkesten çok bu dileginin gerçeklesmesini arzu etmekte ve Allah’a yalvarmaktadir…Dilek kabul edilir, ancak bir sart vardir…Yüce Allah’in Hz.Ibrahim’e nasip ettigi oglu Ismail, belli bir çaga geldiginde Allah yolunda kurban edilecektir.Evlât sahibi olmayi çok arzu eden, yasliligi döneminde bu arzusuna kavusan bir baba; öte yandan cigerparesini kendi elleriyle kurban etmesi emredilen bir peygamber baba…*Emir yüce yerdendir.Hayati,var olusu-hiçligi ,zenginligi-fukaraligi,hastaligi-sagligi,sevgiyi, rahmeti, hosgörüyü,iyiligi-kötülügü…Kisaca kainattaki her seyi yoktan var eden Yaratan’in emridir bu…Bir peygamber, bütün insanlara örnek olsun diye imtihan edilmektedir.Hz.Ibrahim, koyunlar ve develer kurban eder ama ne fayda…Oglu Ismail’i sevgide Allah’a es kosmustur ve bedel oglunun kurban edilmesidir…Hz.Ibrahim, basina güzel kokular sürdügü Ismail’ini hiç tereddütsüz  yanina alir, biçagini biletir ve kurban etmek için götürür.Gözlerini baglamak ister ama, Ismail, buna razi olmaz.Baba Ibrahim’in yüreginden kan akmaktadir ama Ismail’i kurban etmek için tereddüdü yoktur.Ibrahim (A.S), kendisini hayata baglayan en önemli bagi koparmak, gözünün nurunu kesmek üzeredir.Ancak Peygamber babanin bu iradesi karsisinda o çok keskin biçak kesmez…Sadakatin ve cesaretin yüce bir örnegi yasanmaktadir.***Ismail de, Allah yolunda babasinin elinden kurban edilmekten mutludur, korkusuzdur.Her ikisi de tam bir sadakât ve teslimiyet içerisindedir.Ogul babaya; baba, Yaratan’a…Hz.Ibrahim, bu teslimiyeti atese atilirken de göstermistir.Aslina bakarsaniz bu teslimiyet sinavinda ayni zamanda nefis de kurban edilmekte, dünyanin gelip geçici hevesleri bogazlanmaktadir.***Gerçekte de öyle degil midir?Mal, mülk, makam, ikbâl vs.Tamami gelip geçici hevesler.Insanlar çogu zaman nefsinin esiri olmakta, onun istekleri dogrultusunda hareket etmekte.Çogu zaman iyilik, sevgi, dostluk, hosgörü gibi ulvi kavramlari rafa kaldiriyoruz.Halbuki kalici olan degerler bunlar.Gelin bu bayram arifesinde ve yarin idrak edilecek mübarek bayram gününde hayatinizi bir kez de bu açidan gözden geçirin ve irdeleyin.Insani anlamda kayiplarimiz ve kazanimlarimiz neler oldu.Neleri yapip, neleri yapamiyoruz…Kendi kendimiz,yakin dostlarimiz ve çevremizle barisik miyiz…Gelin;Sevgiden, dostluktan, iyilik, güzellik ve dogruluktan yana saf tutalimGönlünüzü sevginin o doyumsuz güzelliklerine açin.Çevrenizle, arkadaslarinizla ve hemen herkesle iliskilerinizi bir kez daha gözden geçirin.Allah için kurban kesin ve de nefsinizi bogazlayin…*Sevgiyle, saygiyla bayraminiz kutlu olsun